Kiedy ja zadałam sobie to pytanie i zastanowiłam się chwilę nad odpowiedzią, mocno się zdziwiłam. W ostatnich miesiącach zaliczyłam parę zawodowych sukcesów, wakacje na drugim końcu świata, przeprowadzkę w nowe miejsce. Ale jako te najszczęśliwsze momenty zdecydowanie wskazałam popołudniową grę w kalambury z moją rodziną i wieczór przepykany w cymbergaja w zapomnianym ośrodku wczasowym w środku lasu nad polskim morzem.
Ogromnie wierzę w to, że właśnie takie momenty – spędzone w gronie bliskich nam osób, na doskonałej zabawie, podczas której wszyscy czują się dobrze – będziemy po latach wspominać najlepiej.

Ale to nie wszystko. Gry pozwalają nam znów poczuć się dziećmi, a to w dorosłym życiu nie zdarza się często. Tworzą bezpieczne środowisko, w którym wszystkie nasze pomysły są dobre. Ba, nierzadko panuje zasada „im gorsze, tym lepsze” – tak jak w jednej z moich ulubionych gier, Fictionary. Często rozgrywka toczy się tak szybko, że nie mamy czasu podawać w wątpliwość tego, co wymyśliliśmy i zastanawiać się, czy na pewno nasze hasło jest wystarczająco dobre. Po prostu musimy odważnie je wykrzyknąć.

Będę Ci bardzo wdzięczna, jeśli podzielisz się zdjęciem książki lub uwiecznioną rozgrywką w mediach społecznościowych, używając hasztagu #wtomigraj. Po pierwsze będę mogła je wtedy odnaleźć, po drugie bardzo mi to pomoże szerzyć ideę spędzania czasu razem, a nie obok siebie.